دفتر دوم (01): شب بیدار

شب­ بیدار

من در این شامگه سرد صبور

به چه می­ اندیشم؟

به صدای نفس ثانیه­ ها

که به آوای نهان

پاورچین

از کنار لب پر خاطره ­ام می­ گذرند؟

یا طنین دل تو؟

که به آوازی دور

با نسیمی نزدیک

بر سراپرده­ ی تلخند زمان

بی­آرام

نت می­ ساید؟

از چه رویی نفسم می­ گذرد؟

با چه رو

دیده می­ خوابد باز؟

شوق هر روزه­ ی آغوش دلم

برگ برگ تن بی­ منت توست

به چه می­ اندیشم؟

به لبی خشکیده؟

(آب در جام «من» است!)

به مسافت؟

به قرار؟

به رهی بی ­فرجام؟

جاده ­ی سنگی کور

هُرم گام پُر و سنگینم را

حس خواهد کرد

ساز دل کوک کن ای وحشی دور

می ­آیم...

شام می­ سوزد باز

من هنوز از پی ­اندیشه­ ی تو

بیدارم...

م.ون