(4)
پاتوق
ناگهان
در پی حادثه ناچیز یک شکلک
که هرگز نمی توان دانست
نماد نخستین وحشتم از فاصله
این حدود است که مدت را فسخ می کند .
من پیشاپیش می بینم
سر را زانو می برد بالای دار
به زودی یاد می گیرم که فریاد بکشم
در یکنواختی
که چهره آشنا
احساس امنیت می بخشد
اما
مردی می آید
و کشیده قدم بر می دارد .
مهدی کریم بخش ساحلی
دفتر شعر هلوچین
نکته: خواهشمندم متن بدون ذکر نام شاعر محترم منتشر نشود.